Wu-wei ofwel Niet-doen
© | gepubliceerd 9 juni 2013 in: psychologische theorie
Uit de Taoistische filosofie komt het begrip Wu-wei. Letterlijk vertaald betekent het "Zonder te doen" of "Niet-doen". Soms wordt hieraan gerefereerd alsof het gaat om "iets doen zonder te doen", of iets "als vanzelf" te doen. Dat is echter niet hoe ik het begrijp.Het "doen" waar het hier, naar mijn idee, over gaat, is het "doen" van gevoelens. Je proberen "beter te doen voelen", iets "doen" om een gevoel van eigenwaarde te krijgen, de ander iets te "doen" inzien, met als doel jezelf daardoor beter te voelen. Of, je eigen gevoel van niet goed genoeg-zijn, ongedaan proberen te maken door jezelf te forceren en "beter je best" te doen. Het "vasthouden" van een bepaald gevoel, met de hoop op die manier gelukkiger te zijn. Het is in feite zelf-manipulatie.
Het alternatief voor dit "doen" is je gevoelens er te laten zijn en hun natuurlijke beloop te laten hebben. Je "doet" dan niets "tegen" die gevoelens, maar je voelt die, vaak onplezierige, gevoelens. Als je je er niet tegen verzet, en ze daardoor compleet voelt, dan gaan ze vanzelf over, om plaats te maken voor iets anders. Er is dan geen noodzaak meer er iets tegen te doen.
Als je je bijvoorbeeld minderwaardig voelt, zou je de neiging kunnen hebben hier iets tegen te doen door iets groots of prestigieus te doen, bijvoorbeeld veel geld verdienen. Maar als je het gevoel van minderwaardigheid toe zou laten, en onderzoekt waar het precies vandaan komt, welke situatie uit je verleden, dan zal het over gaan, en voel je je natuurlijke waarde. Iedereen is namelijk uiteindelijk evenveel waard.
De gevoelens waar we ons tegen verzetten zijn meestal gevoelens uit ons verleden. Juist doordat we er iets tegen proberen te doen, gaan die gevoelens niet over. Ze blijven onder de oppervlakte aanwezig. Als iemand bijvoorbeeld zijn gevoel van minderwaardigheid probeert ongedaan te maken door veel geld te verdienen, dan blijft dat gevoel. Als het na verloop van tijd weer de kop op gaat steken, zal zo iemand denken dat hij nog veel meer geld moet gaan verdienen. Zo blijft dat dan maar doorgaan.
Het "doen" werkt dus in feite niet. Als je iets tegen gevoelens doet, dan lijkt dat wel te werken, omdat ze uit zicht raken. Maar dat is niet echt zo, omdat de gevoelens toch blijven. Dus eigenlijk is het zinloos om dat te doen.
Overigens is het niet makkelijk om te leren niet te doen. Vaak zien we aspecten over het hoofd, waardoor gevoelens toch blijven. Je voelt bijvoorbeeld wel je minderwaardigheid, maar realiseert je niet dat dit gevoel afkomstig is uit een situatie uit je jeugd, waarbij je je bijvoorbeeld minderwaardig voelde ten opzichte van een klasgenoot die stoerder, intelligenter of mooier leek dan jij. Als je dat gevoel in je volwassen leven ongedaan probeert te maken door veel geld te verdienen, doe je dat in feite nog altijd om beter af te steken tegenover die ene klasgenoot van vroeger, die je zowiezo nooit meer ziet, zonder dat je daar bewust van bent.
Wu-wei gaat dus in de eerste plaats om het niet-doen van gevoelens. Niet om iets "als vanzelf" te doen, of te "laten gebeuren". Dan zijn hoogstens efficiënte manieren van handelen. Wu-wei gaat in feite om "jezelf zijn".
0 reactie(s)
Meer artikelen
< De heftige Noord-Koreaanse emoties – De psychologie van lage rugpijn >