Slaaf van een doel
© | gepubliceerd 8 juni 2011 in: psychologische theorie
Doelgericht gedrag wordt in de maatschappij vaak hoog gewaardeerd. De sporter die als doel heeft om te winnen, de vrouw die een bepaald "streefgewicht" wil halen door af te vallen, bedrijven die bepaalde "targets" stellen.Er hangt een prijs aan het willen bereiken van het doel: de sporter moet "afzien", de vrouw die wil afvallen moet honger leiden en lekker eten laten staan, en voor de bedrijfstargets moet er overgewerkt worden en dus vrije tijd ingeleverd worden. Het doel heiligt dan, in meer of mindere mate, de middelen.
Eigenlijk komt de prijs die voor het bereiken van het doel betaalt moet worden neer op niet doen waar je zin in hebt, tegen je natuurlijke impulsen ingaan, jezelf opofferen, je ziel aan de duivel verkopen. Je kunt dan niet jezelf zijn. Je bent slaaf van een doel.
Terwijl presentator Beau van Erven Doorns in een eigen televisieprogramma het IJsselmeer over aan het zwemmen was, riep hij uit: "Waarom doe ik dit eigenlijk!?". Het was een geweldige prestatie, daar wil ik niets aan af doen, maar dit is wel een goede vraag. In hetzelfde programma werd verteld dat mensen die dergelijke prestaties leveren nogal eens behoorlijk chagrijnig worden.
Het gaat er bij doelgericht gedrag nogal eens om eigenwaarde. Iemand wil meer waard worden door een bepaald doel te bereiken. Maar waarom wil iemand meer waard worden? Kennelijk is er een gevoeld probleem met iemands eigenwaarde, wat die persoon probeert ongedaan te maken door meer waarde te verwerven. Alleen, dit is niet hoe het werkt, want het gevoel van gebrek aan eigenwaarde blijft gewoon bestaan, er komt alleen een gevoel bij van trots en eigenwaarde. Tenminste, als het doel daadwerkelijk bereikt wordt, want anders wordt het alleen maar erger.
De enige manier waarop een bestaand gevoel van gebrek aan waarde zal verdwijnen, is door het te erkennen en het gevoel toe te laten (samen met de gevoelens die daarmee te maken hebben). De betreffende gevoelens zullen dan oplossen, en een gevoel van waarde komt ervoor terug. Maar doelgericht gedrag leidt over het algemeen juist tot het onderdrukken van gevoelens.
Het slaaf worden van een doel blokkeert de eigen wil, die er zou zijn als men gewoon zichzelf is. Het is dus in wezen zelf-castratie. De echte wil wordt dan vervangen door een valse wil, in wezen zelf-manipulatie die ertoe dient het doel, met veel "wilskracht", te bereiken.
0 reactie(s)
Meer artikelen
< Is wraak natuurlijke noodzaak? – RSI en onderdrukt verdriet >